τιγκάρω

Ν [τίγκα]

1. (σχετικά με δοχείο) γεμίζω έως επάνω, ξεχειλίζω

2. (αμτβ.) γεμίζω ασφυκτικά («τίγκαρε το θέατρο»)

3. (η μτχ. παθ. παρακμ.) τιγκαρισμένος, -η, -ο- (για δοχείο ή για χώρο) γεμάτος ασφυκτικά.